Afstuderen (1)
Afstuderen. Het is iets waar ik altijd lichtelijk tegenop gezien heb. Die lichte tegenzin komt waarschijnlijk doordat ik van dichtbij meemaakte hoe stressvol het kan zijn als het allemaal niet zo loopt zoals je van te voren bedacht of gehoopt had. Of het komt misschien door miscommunicaties aan de faculteit, waardoor ik toch niet zou kunnen afstuderen in een vakgroep die me erg leuk leek. Waar het ook door komt, afstuderen was altijd iets waar ik niet gigantisch veel zin in had.
En nu, na bijna een jaar aan (theoretische) vakken, dichterbij het afstuderen dan ooit, begin ik er langzaam anders over te denken. Mijn studiemaatje (en tevens beste vriend) en ik gingen samen alle vakgroepen af. Eentje sprong er direct uit, voor ons allebei. En zo gingen we dan, na gesprekken bij een erg enthousiaste professor, die duidelijk blij was om afstudeerders te mogen ontvangen, naar de promovendi die ons mogelijk zouden gaan begeleiden.
En die gesprekken maakten dat ik anders over het afstuderen ben gaan denken. Nog steeds denk ik dat het zwaar wordt, dat er momenten zullen komen waarop ik er even geen zin meer in heb. Maar ik weet ook dat ik binnen deze vakgroep mijn draai ga kunnen vinden. En dat zorgt al voor een mindere hoeveelheid stress.
Wat ik precies ga doen is nog niet helemaal duidelijk, omdat mijn beste vriend en ik nog even moeten gaan beslissen wie welk project gaat doen. De professor vroeg nog aan ons of we dat zonder ruzie zouden kunnen uitvechten ;-)
Nou, dat komt wel goed, want wij hebben gelukkig een verschillende voorkeur. Hier gaan we dus in elk geval niet over vechten ;-)
En nu hoop ik dat ik mijn vakken snel en goed afrond, want dan kan het negen maanden durende onderzoek beginnen!
En nu, na bijna een jaar aan (theoretische) vakken, dichterbij het afstuderen dan ooit, begin ik er langzaam anders over te denken. Mijn studiemaatje (en tevens beste vriend) en ik gingen samen alle vakgroepen af. Eentje sprong er direct uit, voor ons allebei. En zo gingen we dan, na gesprekken bij een erg enthousiaste professor, die duidelijk blij was om afstudeerders te mogen ontvangen, naar de promovendi die ons mogelijk zouden gaan begeleiden.
En die gesprekken maakten dat ik anders over het afstuderen ben gaan denken. Nog steeds denk ik dat het zwaar wordt, dat er momenten zullen komen waarop ik er even geen zin meer in heb. Maar ik weet ook dat ik binnen deze vakgroep mijn draai ga kunnen vinden. En dat zorgt al voor een mindere hoeveelheid stress.
Wat ik precies ga doen is nog niet helemaal duidelijk, omdat mijn beste vriend en ik nog even moeten gaan beslissen wie welk project gaat doen. De professor vroeg nog aan ons of we dat zonder ruzie zouden kunnen uitvechten ;-)
Nou, dat komt wel goed, want wij hebben gelukkig een verschillende voorkeur. Hier gaan we dus in elk geval niet over vechten ;-)
En nu hoop ik dat ik mijn vakken snel en goed afrond, want dan kan het negen maanden durende onderzoek beginnen!
Reacties
Een reactie posten