#WijOverdrijvenNiet (1)

Yasmine schreef op een zaterdagavond een post op haar blog (The Spectacular Reality) over hoe zij werd lastig gevallen door vreemde mannen. Het specifieke artikel vind je hier. Haar artikel werd gepubliceerd in een bekende Belgische krant. Het artikel werd massaal gedeeld. Duizenden vrouwen herkenden zich in haar verhaal. Honderden, zo niet duizenden reacties kwamen er op haar artikel. Positieve. Negatieve. Mensen die zich in haar verhaal konden vinden. Mensen die geschokt waren door haar verhaal. Mensen die vonden dat ze zich aanstelde.


Zoals ze zelf zei: Ik had nooit verwacht dat mijn artikel, geschreven in mijn pyjama, zoveel los zou maken bij mensen'. Inmiddels heeft ze er verschillende interviews op zitten, is ze gepubliceerd in diverse kranten en nog steeds krijgt ze reacties. De hastag 'WijOverdrijvenNiet' is trending in België, en ook in Nederland duikt deze hastag steeds meer op.

Haar artikel zette mij aan het denken. In wat voor wereld leven wij, dat het normaal gevonden wordt om vrouwen lastig te vallen, zowel verbaal als fysiek? Waarom is een van de standaard reacties op aanranding of verkrachting 'ze zal het wel zelf uitgelokt hebben', waarbij men standaard aanneemt dat ze wel een kort rokje aangehad zal hebben of een diepe decolleté. 

En wat dan nog áls het zo was? Geeft een kort rokje een vrijbrief aan sommige mannen om zomaar aan een (veelal onbekende) vrouw te zitten? Is die diepe decolleté dusdanig uitdagend dat sommige mannen hun handen écht niet meer thuis kunnen houden? 

Afbeelding via 9gag.com

Maar het is nooit goed. In een campagne worden de vooroordelen over de kleding van vrouwen aan de kaak gesteld. Een trui die te hoog sluit maakt je preuts. Een trui die te diep uitgesneden is maakt je een slet of een hoer, inclusief bijpassende rotopmerkingen.

Is het nou zo moeilijk om op een normale toon te zeggen dat we er goed uitzien vandaag? Of dat dat jurkje je leuk staat? Zonder bijbedoelingen, maar wel gemeend? En mogen wij alsjeblieft zelf weten wat wij aantrekken? Mogen wij zelf weten of we vandaag een slobbertrui aantrekken of een jurkje? Mag ik zelf bepalen wanneer een man mij mag aanraken of niet?

Ja, dat mag ik. Ik, ik, en ik alleen, bepaal wanneer ik door iemand word aangeraakt. Ik ben degene die beslist wat ik aantrek. En of dat nu een rokje is of een slobbertrui, zolang ik me er prettig bij voel, wens ik daar geen rotopmerking over te krijgen. Ja, je mag me vertellen of je het leuk vindt of juist niet. Maar ik ben nog altijd degene die ervoor kiest er iets mee te doen. 

En dat geldt ook voor andere vrouwen. 

En zoals Yasmines artikelen, en dan eigenlijk met name de reacties erop, al aangaven, #WijOverdrijvenNiet. Ik haak niet in op Yasmines post omdat ik me graag aanstel. Ik overdrijf niet als ik zeg dat dit écht een probleem is van duizenden vrouwen. 

Ál die vrouwen die reageerden onder de hashtag #WijOverdrijvenNiet, laten zien dat dit probleem veel groter is dan ik ooit had kunnen vermoeden. En ik hoop oprecht dat deze hashtag vrouwen én mannen doet aanmoedigen hun verhaal te delen. 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook van geschrokken ben. Thank God, word ik weinig lastig gevallen. Ik kan ook goed lachen om een juist geplaatste seksistische opmerking, wanneer duidelijk is dat een grapje gemaakt wordt. Maar ik kan niet tegen dat échte lastig vallen. Dat fluiten. Dat roepen van 'Hé lekkerding!'. En dát, dat alleen, is wat ik met deze post wil delen.

"Lastig vallen en aanranden maakt me boos, verdrietig en vind ik absoluut uit den boze. Maar een complimentje over die jurk die me zo goed staat, die zal ik met een glimlach ontvangen. "